Op zoek naar de adem van het leven.....

Pelgrimeren is als het leven zelf. Je gaat op weg. Kiest een pad. En zoekt je bestemming.
Een pelgrim is op zoek naar de adem van het leven. Door zich open te stellen voor zichzelf en zijn omgeving. En door op pad te gaan. Te kiezen voor een simpel leven. Met alleen het hoogst noodzakelijke bij zich.
Waarom gaat een pelgrim op pad? Ik ben op pad gegaan om het leven te vieren. Velen (wel 80%) gaan op pad om hele andere redenen. Uit verdriet. Verlies. Van baan, partner of kind. Relatieproblemen. Of overgang naar een andere periode in hun leven. Om zichzelf weer te vinden. Veel jongeren gaan omdat ze zich afvragen hoe ze hun leven moeten invullen. Of omdat ze problemen thuis hebben. Er gaan er om puur spirituele en religieuze redenen.
Als pelgrim zie je steeds weer nieuwe horizonten. Krijg je steeds weer nieuwe indrukken. Steeds weer ga je verder. En neem je afscheid. Laat je achter. Om vooruit te zien. En te zoeken naar je bestemming.
Daarbij zijn er gidsen onderweg. Soms tekens op je pad. In de omgeving, de natuur. Vaak mensen die je ontmoet. Je pad kruisen. Of met je oplopen. Soms maar heel kort. Soms langer. Soms voor altijd.
Het pad is vaak helder. Goed gemarkeerd. Maar even vaak moet je het zoeken. En af en toe is het volkomen onlogisch en onvindbaar. In mist of duisternis gehuld.
Het pad van ieder mens heeft ook iets goddelijks. Omdat je mag weten dat je uniek bent. Dat je goed bent zoals je bent. Dat je jezelf mag aanvaarden. Dat je geroepen bent tot leven.
Maar het pad wil wel gevonden worden. Het komt niet naar je toe. Je moet zelf de eerste stap zetten. Net als met het mysterie van de Eeuwige. Ook die wil gevonden worden.
Zo zijn we onderweg. Op de hartenklop van het leven. Met een vast ritme. Iedere dag. Vroeg in de morgen, aan de rand van de ontwikkelende dag, zuig je het leven in je op. Nog in het donker ga je op weg. Dan is je voetstap nog in duisternis gehuld. Maar langzaam breekt de dageraad aan.
En onderweg ontmoet je mensen. Jong en oud. Uit alle windstreken. Met alle talen. En je herkent in hun gelaat je reisgenoot, je naaste, je geliefde. Mensen die zich openstellen voor elkaar. Die bereid zijn zich aan elkaar te geven. En te delen. Je loopt samen op. Soms lang. Soms kort.
En soms sta je stil. Bij vreugde en bij verdriet. Of aarzelt je voetstap. Maar steeds ga je weer door. Op zoek naar wat het leven voor je betekent. Op zoek naar de adem van het leven. Naar de adem van jouw leven.