zaterdag 10 oktober 2009

Met nieuwe ogen zien....

En dan zie je alles weer opnieuw. Je vrouw. Je kinderen. Je kleinkind. Je schoonmoeder. Je familie. Je vrienden en vriendinnen. En je ziet ze opnieuw. Met nieuwe ogen.
Marja heeft een nieuwe bril. Ze is blij maar moe. Heel druk geweest. In haar werk. Thuis. Met alle geregel de laatste dag. Mijn kinderen. Goede berichten over hun ontwikkelingen. Onze oudste dochter; moe en prachtig zwanger. Teleurgesteld dat we elkaar pas een dag later treffen. Mijn kleinkind (22 maanden); ze is duidelijk gegroeid. Beweegt zich makkelijker. Praat beter. En kent opa zelfs nog na zo'n lange tijd! Ze vliegt me in de armen. Heerlijk. Mijn schoonmoeder, die aankomt met twee heerlijke ovenschotels. En die ik al gelijk te weinig aandacht geef. Onze vele vrienden en vriendinnen. En zelfs familie van ver weg. 's Avonds in grote getale aanwezig. Hartverwarmend. Dirk is er, die na een ernstig ongeluk deze zomer in een rolstoel geraakt is. Maar aanstekelijk optimistisch. Herman, met goed nieuws; hij heeft weer een baan. Maar er ontbreken er ook. Het verlies is nog te dichtbij. Het verdriet zit nog te diep. Het echte leven is nog onmogelijk op te pakken. Zo zie je met nieuwe ogen wat het leven brengt.
En je ziet je huis. Je eigen plek. Rustplaats en haven. Het is mooier dan voorheen. Je ziet de vele veranderingen (verbeteringen) die Marja heeft doorgevoerd. En je bent blij. Hier is waar je hoort. Hier is waar je leeft. Hier is waar je liefhebt... Allen die je dierbaar zijn.
Zondag. Mijn eigen kerk. Een warm bad van begroeting en belangstelling. En van samen vieren. Met een heel toepasselijk thema: Dat rijkdom en de talloze impulsen die je dagelijks krijgt je vaak verhinderen bij jezelf te blijven. Sterker, vervreemden je van wie je bent. Hoe anders is dat als je een pelgrimsreis maakt. Ik heb dat voorrecht gehad. En kijk nu weer met nieuwe ogen naar de werkelijkheid waarin ik leef.....

Geen opmerkingen: