Thuiskomst...

Wat een thuiskomst. Wat een verrassing. Mijn pad is de laatste meters verlicht met honderden kaarsjes!
Met flinke vertraging, pas 1 uur 's-nachts, kom ik thuis aan. In plaats van om drie uur op Eindhoven, landen we om tien uur op Charleroi. Op ruim drie uur rijden. Dat betekent voor Marja heel veel werk. Iedereen informeren dat ik later ben. En op en neer naar Charleroi rijden. Ik bewonder haar.
Ik stap uit aan het begin van de Holthuizerdreef. Met het lopen van het laatste stuk wil ik mijn lange reis naar Santiago ritueel afsluiten. Door het late uur verwacht ik het stuk alleen te gaan. Maar al snel zie ik Gerdine met de filmcamera beelden maken. Ze wijst me hoe ik moet gaan. Over het voetpad (meestal loop je bij ons over de straat). Gelijk kom ik bij een bord. Daarop het mooie lied: Voorwaarts Christenstrijders.... met de aanduiding: Nog 650 meter. Vervolgens staat om de 100 meter de nog te lopen afstand aangegeven. Halfverwege staat Ruud me op te wachten. Nog 300 meter. Dan worden het tientallen meters. En dan sta ik op korte afstand van ons huis. En zie dat de laatste 20 meter van mijn pad aan beide zijden sprookjesachtig verlicht is met honderden waxinelichtjes. Zo stap ik in een zee van licht naar huis. Kan het mooier? Kan het symbolischer? En wordt hartelijk begroet door Wilmy, Wim en Jan. En er is champagne!
Wat een thuiskomst, wat een afsluiting.
De volgende morgen vliegt Fleur (onze kleindochter) me in de armen. En word ik geïnterviewd door Huissen TV. En er is een groot feest. Met familie, vrienden, buren en kennissen. En zo word ik hartverwarmend onthaald. Een prachtige afsluiting.