woensdag 15 juli 2009

Dag 45 Van Gueugnon naar Paray-le-Monial (22 km)


Het verhaal van vandaag is heel bijzonder. Hartverwarmend en ontroerend. Als ik er aan terugdenk krijg ik nog tranen in mijn ogen. Ik zal het straks nog schrijven. Dan komt het vanavond nog op de site. Zit nu in een webcafé. Heb zojuist een aantal foto's geupload. Marja zal die nog redigeren.

Paray-le-Monial
We zijn al vroeg op de camping. Tentje opzetten, douchen, was doen.
Het vaste ritueel. Han gaat even slapen. Ik op zoek naar een internetcafé.
Maar eerst naar de basiliek. Voor een stempel. Het tafeltje achter in de basiliek wordt bemand door twee vrouwen. Vrijwilligers. Al wat op leeftijd. Heel aardig en behulpzaam. In een mengeling van Frans, Duits en Engels communiceren we. Stempels worden hier maar weinig gevraagd. Na wat gerommel in een doosje vindt men het stempel. Een stempelkussen wordt gehaald. Met grote zorg zet ze het stempel in mijn pelgrimspas.
En dan gebeurt het. Ze kijken elkaar aan. Knikken. En overhandigen mij de rozenkrans die op tafel ligt. Een kettinkje met kralen en een kruis. Dat gebaar treft me recht in mijn hart. De tranen schieten me in de ogen. Zo hartverwarmend. Zo ontroerend. Natuurlijk aanvaard ik hun geschenk. Ik zal het vanaf nu meenemen op mijn reis. En mee terug naar huis. Deze rozenkrans blijft voor altijd bij mij.
Ik blijf nog een hele tijd in de basiliek. Loop wat rond. Ga rustig zitten. Ontsteek een kaars.
Daarna nog een uur of twee achter internet. Foto's ge-upload. Dat kan bij de plaatselijke Tourist Office. Paray-le-Monial is een heel prettige plaats. Bedrijvig en gezellig. Vanaf 1873 werd het een belangrijke bedevaartsplaats. We ervaren Paray-le-Monial als de hemel op aarde na alle plekken waar we de afgelopen week waren. We eten op een terrasje aan de Bourbince. We genieten.
Totaal na 41 etappes: 1.014 km



Geen opmerkingen: