Gisteren. Ze klinkt blij als we reserveren. Bij aankomst opent een kleine vrouw de deur. Tenger. Kort grijs haar. Met uitbundige fel oranje plukken. In de nek een dun (Duits) staartje. Ook oranje. Doorleefd gezicht. Doorrookte stem. Leeftijd onbestemd (70+). Ze lacht en ontvangt ons vriendelijk.
De Chambre d' Hote is van veertienhonderd zoveel. Heel oud dus. Maar prachtig gerestaureert. Inclusief modern electra, badkamers en invalidentraplift. Daar is 13 jaar aan gewerkt. Dus steeds stukje bij beetje. Het is een familiehuis dat generatie op generatie wordt doorgegeven. Nu heeft ze alleen de zorg er voor. Woont normaal in St. Etienne waar ze maatschappelijk werker is/was. Is enig kind en ongetrouwt.
We zijn de enige gasten. Dat is ook een beetje haar probleem. Een schitterende accomodatie maar te weinig klandizie. Ze kookt voor ons een uitstekende maaltijd. Rijkelijk overgoten m
etspiritualiën. Met z'n drieën zitten we aan een grote ovalen tafel. En leren elkaar zo beter kennen. Vandaag. Het is best weer een pittige tocht. We klimmen tot 1.162 meter. Bij aankomst in Leignecq zoeken we de camping. Een vrouw schat dat die op wel 4 km ligt. Beetje ver, want 's avonds moeten we terug om er wat te eten. Han de pest in. Ik ook maar minder openlijk.
We gaan de kant van de camping op. Passeren een Gite. Wat te doen? Tegelijk zien we de richting aanwijzer naar de camping: 800 meter. Han gelooft het niet. Met zachte kracht toch die kant uit gewerkt. Is inderdaad 800 m. Bij aankomst op de kleine camping worden we hartelijk begroet. Er is voor ons gebeld?!? Door onze hospita van gisteren. Heeft het tasje met papieren en geld van Han gevonden.
Brengt ons dat nu na. We hebben dus drie keer geluk:1. Toch kiezen voor de camping.
2. Goudeerlijk hospita.
3. Brengt ons het vergetene na.
Eigenlijk 4 keer: op weg naar het restaurant krijgen we een lift. Hoeveel geluk kun je hebben? Het restaurant is nu nog gesloten. Maar dat komt ook vast goed.
Totaal na 48 etappes: 1.194 km
2 opmerkingen:
Dag Han en Ad
Fijn dat julllie de verloren spullen zo snel terug kregen. Charles is het fototoestel kwijt (ja dat met die rolletjes) het toestel is vervangbaar de foto's niet. Hij was er niet goed van. Ik begrijp dat best. Maar zo lang hij zelf nog "héél" en niet "verloren" is ben ik al lang blij. Hij is nu in La Souterraine en neemt een rustdag. Voor volgend jaar ga ik hem overtuigen ook een blog op te starten het is fijn jullie zo te kunnen volgen.
Nog veel succes
Bie
Ad en Han,
Wij, Marga en Joop, zijn net terug van vakantie uit Frankrijk, waar we de laatste dagen in Conques zijn geweest. Een mooi "middeleeuws" stadje op de route st Jacques aan de GR 65,de route die jullie volgen. In Conques staat een basiliek (XI-XII) gewijd aan st Foy, waar we zondag de kerkdienst hebben bijgewoond ter ere van de "semaine de st Jacques". De dienst werd geleid door de abt van de Benedictijners uit de abdij, samen met zijn nog 4 resterende broeders. Zij stellen hun abdij trouwens al eeuwen open voor pelgrims, al heb ik de indruk dat je wel ruim van te voren moet reserveren, want het is er druk.
De dienst (1 1/2uur!! , met koor, orgel en blazersensemble) werd besloten met de franse versie van het pelgrimslied:
Ultre-ia! Ultre-ia!
Et sus eia! Deus adjuva nos!
Tous les matins nous prenons le chemin,
Tous les matins nous allons plus loin
Jour apres jour la route nous appelle
cést la voix de Compostelle!
De muzieknoten heb ik niet voor je, maar een van de Benedictijners wil je het ongetwijfeld best voorzingen.
Bonne chance et bonne route !!
Een reactie posten