woensdag 23 september 2009

Dag 109 Van Rabanal del Camino naar Molinaseca (27 km)

In een lange stoet trekken de pelgrims uit Rabanal. Eerst klimmen we 400 meter. Over gemakkelijke, glooiend oplopende paden. Na ruim een uur gaan we, op een heuvel, een bocht om.
En dan zien we het: het Cruz de Ferro. Of het Pelgrimskruis. Een boomstam van vijf meter hoog. Met bovenop een ijzeren kruis. Als we naderen zien we ook de enorme berg stenen. Meegebracht door de tienduizenden passerende pelgrims. Ieder jaar weer. En we zien een grote groep pelgrims. Allemaal houden ze stil bij het kruis.
Hier mogen we onze meegebrachte last afleggen. Symbolisch: door een van huis meegedragen steen neer te leggen, leg je je last af. Mijn van huis meegebrachte steen is maar klein. Door Fleur uit onze tuin opgeraapt. Toen was mijn last nog licht. Door het overlijden van Charlotte is het anders. Het is zoals Sophie mij schreef kort na de hervatting van mijn tocht: ' Je hebt nu een extra last bij je om naar Santiago te brengen. Om daarmee ook het verdriet van de familie symbolisch over te dragen'. En ze voegt eraan toe:' Het is toch niet alleen een wandeling voor de leut?'. En zo is het. En zo voelt het ook. Meedragen van de last. Heel voorzichtig leg ik zo mijn steen bovenop de enorme hoop. Om daarmee tenminste een deel van de last van mijn en andere schouders af te leggen. En een plaats te geven in onze harten. Zodat we ons kunnen oprichten en, met een hart vol liefde, het leven weer onder ogen kunnen zien. Ik sta stil.
Om met een iets lichtere tred verder te kunnen gaan. Verwarmd door de lage warme, stralende herfstzon...
Totaal na 96 etappes: 2.504 km

Geen opmerkingen: