Dag 113 Van Triacastela naar Sarria (17 km)

Indrukwekkend. Ontroerend. Inspirerend. We zijn met zo'n 80 pelgrims bij elkaar. In het sfeervolle kerkje van Triacastella. Om zeven uur. Gisteravond. Voor de pelgrimsmis. Ik ben er op het laatste moment ook aangeschoven. Samen met Julia. Onze Braziliaanse 'pleegdochter'. De pastoor laat zich assisteren door een zestal pelgrims. Zo wordt het Evangelie in zeven talen gelezen. En de gebeden en de zegen in zeven talen uitgesproken. Zijn korte preek wordt simultaan in het Engels vertaald. Zijn boodschap is eenvoudig; 'God is liefde. Zoek op de Camino de weg van Gods liefde'. Voor de communie worden alle pelgrims uitgenodigd. De pastoor roept alle aanwezigen op de vredesgroet met een omhelzing te geven. En iedereen doet het zo! De hele kerk komt in beweging. De mis, en de sfeer zijn heel inspirerend. Zo kun je weer verder.

Aansluitend eten we samen met Julia. Ze is een beetje alleen. Haar caminovriendin is doorgelopen. Julia heeft veel last van haar voeten. We hebben het over haar leven, familie en studie. Aardige meid.

Ook al is de route kort, hij is wonderschoon. Al kort na de start passeren we een woning waarvan een kunstenaar een soort spirituele ruimte heeft gemaakt. Hij verkoopt er ook kaarten. Bij vertrek wil hij graag bidden met mijn twee reisgenoten en mij. Die reisgenoten zijn een Spaanse vrouw van Nederlandse afkomst, en haar man.
We lopen een tijdje met elkaar op. Na een pas op 900 m is het vooral dalen naar 450 m. Dat betekent eerst in de zon op de mist in het dal kijken. Daarna ga je door de mist. Tegen de middag trekt die op en is het weer prachtig zonnig.

Vannacht kreeg Han last van zijn knie. Heeft vandaag de taxi genomen. De man van Isabelle, een passerende caminovriendin uit Frankrijk, is arts. Hij wil wel even kijken en stelt een meniscusblessure vast. Nog twee dagen rust en ibuprofen. Een tegenvaller dus. Maar overkomelijk. Santiago is in zicht. En we zullen het halen.
Totaal na 102 etappes: 2.606 km